«Εύχομαι να έρθει η ημέρα (και να προλάβω να την δω) που δεν θα υπάρχουν αδέσποτα στην Ελλάδα και κάθε ζώο θα ζει ευτυχισμένο δίπλα σε μια όμορφη οικογένεια»
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα των Αδέσποτων Ζώων στις 4 Απριλίου, συζητήσαμε με την Εριέττα Κούρκουλου Λάτση, για τον κοινό μας στόχο που είναι η προστασία και η περίθαλψη των ζώων.
Από πολύ μικρή ηλικία, η αγάπη σας για τα ζώα, σας ώθησε να αγωνίζεστε για την προστασία και την ευημερία τους. Κάνοντας ακόμη ένα βήμα παραπέρα, ιδρύσατε το καταφύγιο Save a Greek Stray και πρόσφατα ξεκινήσατε το νέο σας εγχείρημα το A promise to Animals, προκειμένου να ευαισθητοποιήσετε τον κόσμο για τα ζώα παραγωγής και το βιγκανισμό. Πόσο σημαντική είναι η ενημέρωση και η εκπαίδευση της κοινωνίας, ξεκινώντας από μικρές ηλικίες, για την αντιμετώπιση του φαινομένου των αδέσποτων ζώων;
Η ενημέρωση και η εκπαίδευση είναι το παν! Ιδανικά θα έπρεπε να υπάρχει υποχρεωτική ύλη στα δημοτικά σχολεία η οποία να αφορά τον σεβασμό προς όλα τα ζώα.
Σε σχέση με αρκετές ευρωπαϊκές χώρες, στην Ελλάδα έχουμε πολλά αδέσποτα. Ποιοι είναι οι λόγοι για αυτό, τι κάνουμε λάθος;
Η αλήθεια είναι ότι ο αριθμός των αδέσποτων της Ελλάδας είναι αποτέλεσμα λάθους αλλά και σωστής διαχείρισης ταυτόχρονα. Το λάθος έχει να κάνει με την έλλειψη παιδείας όσον αφορά τον σεβασμό και την αρμονική συνύπαρξη με τα μη – ανθρώπινα ζώα. Έχουμε την κακή συνήθεια να τα κατατάσσουμε σε κατηγορίες και να μετράμε την αξία τους με βάση το τι μπορούν να μας προσφέρουν, αντί να αναγνωρίσουμε ότι έχουν έμφυτο δικαίωμα στη ζωή, όπως έχουμε και εμείς και ότι είναι υποχρέωσή μας να τα σεβόμαστε και να τα προστατεύομε από τον αφιλόξενο κόσμο τον οποίο έχουμε δημιουργήσει.
Το σωστό στο οποίο αναφέρομαι, είναι ότι τα περισσότερα – εάν όχι όλα τα υπόλοιπα Ευρωπαϊκά κράτη, έχουν λύσει το πρόβλημα των αδέσποτων ζώων κάνοντας μαζικές ευθανασίες, κάτι που ευτυχώς είναι παράνομο στην Ελλάδα.
Πόσο σημαντικό ρόλο τελικά, παίζουν οι στειρώσεις και γιατί πιστεύετε ότι κάποιοι εναντιώνονται σε αυτές;
Δεν επιτρέπεται να διαπραγματευόμαστε ακόμα το θέμα της στείρωσης εν έτη 2021! Είναι η μοναδική λύση στο πρόβλημά μας και δεν αφορά μόνο τα αδέσποτα, αλλά και τα δεσποζόμενα ζώα. Αυτοί που εναντιώνονται στις στειρώσεις σκέπτονται εγωιστικά και συνήθως έχουν κάποιο όφελος από τη συνέχιση της αναπαραγωγής των ζώων τους. Η αναπαραγωγή θα πρέπει να επιτρέπεται μόνο στους δηλωμένους εκτροφείς, των οποίον τα ζώα διαθέτουν Pedigree και οι οποίοι θα ελέγχονται τακτικά από τον αρμόδιο φορέα.
Γιατί να προτιμήσει κάποιος που θέλει να αποκτήσει ένα ζώο συντροφιάς, ένα αδέσποτο;
Γιατί ένας άνθρωπος που είναι έτοιμος να αποκτήσει ένα ζώο συντροφιάς με το οποίο θα μοιραστεί τα επόμενα 15 χρόνια της ζωής του, δεν θα πρέπει να κάνει αυτή την επιλογή βασιζόμενος στην εμφάνιση του ζώου, αλλά στις ανάγκες του και την προσωπικότητά του. Επίσης, αγοράζοντας ένα «καθαρόαιμο» ζώο, χρηματοδοτεί κανείς την εμπορία των κουταβιών, η οποία όχι μόνον αποτελεί την αιτία του προβλήματος των αδέσποτων ζώων, αλλά εκμεταλλεύεται με τον χειρότερο τρόπο αυτά τα πλάσματα με μοναδικό σκοπό το κέρδος. Υπάρχουν χιλιάδες υπέροχα ζώα που σαπίζουν κυριολεκτικά στα καταφύγια, ή υποφέρουν στους δρόμους. Μέχρι να πάψει αυτό να ισχύει, η μοναδική επιλογή ενός υπεύθυνου πολίτη θα πρέπει να είναι η υιοθεσία.
Πόσος σημαντικός είναι ο ρόλος των εθελοντών, τόσο για τη λειτουργία του καταφυγίου όσο και για την υποστήριξη των ζώων; Ποιά είναι η πιο δύσκολη στιγμή για έναν εθελοντή;
Οι εθελοντές είναι η ψυχή κάθε οργάνωσης και αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση για όλους μας. Οι δικοί μας εθελοντές είναι οικογένειά μας και πραγματικά τους θαυμάζουμε που αφιερώνουν τον ελεύθερο χρόνο τους (τον οποίο θα μπορούσαν να διαθέσουν για την καλοπέρασή τους) στο να προσφέρουν αγάπη σε πλάσματα που το έχουν τόση ανάγκη. Η πιο δύσκολη στιγμή ενός εθελοντή, όπως και για εμάς στην διοίκηση, είναι να βλέπει ένα ζώο να υποφέρει και να μην μπορεί να κάνει τίποτα για να απαλύνει τον πόνο του.
Μπορείτε να μας περιγράψετε ένα δύσκολο περιστατικό που έχετε αντιμετωπίσει στο καταφύγιο;
Είναι τόσα τα δύσκολα περιστατικά που είναι δύσκολο να επιλέξω. Ένα από αυτά που προσωπικά με σημάδευσε, ήταν η περίπτωση του Κόμπο, ενός «καθαρόαιμου» Πεκινουά, ο οποίος εγκαταλείφθηκε μάλλον λόγω προβλημάτων υγείας. Ο άνθρωπός του, θέλοντας να είναι σίγουρος ότι ο Κόμπο θα χαθεί για πάντα, του αφαίρεσε το microchip με νυστέρι και μετά τον εγκατέλειψε. Όταν είδαμε την ουλή στο πίσω μέρος του λαιμού του και αντιληφθήκαμε τι είχε συμβεί, δεν μπορούσαμε να το πιστέψουμε.
Όταν αναλαμβάνετε ένα ζώο εγκαταλελειμμένο, κακοποιημένο, φοβικό, γίνεται μία συντονισμένη προσπάθεια, ώστε να εμπιστευτεί ξανά τους ανθρώπους και να ορθοποδήσει. Ποιά συναισθήματα σας γεννά αυτή η διαδικασία; Και αντίστοιχα πώς αισθάνεστε όταν αυτό το αδέσποτο, βρίσκει επιτέλους την οικογένειά του και πρέπει να το αποχωριστείτε;
Η διαδικασία αυτή μου γεννά ένα αίσθημα σεβασμού και θαυμασμού για την ικανότητά των καταπληκτικών αυτών ζώων να συγχωρούν και να εμπιστεύονται ξανά τους ανθρώπους, αλλά και θυμού απέναντι στην κακία που έχουν υποστεί, ο οποίος βέβαια γεννά με την σειρά του το πείσμα και τη θέληση που έχω να συνεχίσω να παλεύω για τα δικαιώματά τους.
Ποιος είναι για εσάς ο ορισμός της φιλοζωίας;
Ο ορισμός της φιλοζωίας για εμένα είναι η αγάπη για ΟΛΑ τα ζώα. Η αγάπη αυτή προϋποθέτει όμως, την απόρριψη της ανθρωποκεντρικής πραγματικότητας στην οποία ζούμε και την υιοθέτηση ενός τρόπου ζωής ο οποίος αναδεικνύει τον σεβασμό μας για τα υπόλοιπα ζώα με τα οποία μοιραζόμαστε τον πλανήτη. Κατά την άποψή μου, δεν μπορεί κάποιος ο οποίος καταναλώνει ακόμα ζωικά προϊόντα να αυτοονομάζεται «φιλόζωος». Μπορεί να ισχυριστεί απλά ότι αγαπάει τα ζώα συντροφιάς, όπως είναι η γάτα και ο σκύλος.
Παγκόσμια ημέρα των Αδέσποτων Ζώων. Τι θα θέλατε να ευχηθείτε και τι ελπίζετε να πετύχετε με το έργο σας;
Εύχομαι να έρθει η ημέρα (και να προλάβω να την δω) που δεν θα υπάρχουν αδέσποτα στην Ελλάδα και κάθε ζώο θα ζει ευτυχισμένο δίπλα σε μια όμορφη οικογένεια. Ελπίζω να μπορέσουμε και εμείς σαν οργάνωση, να συνεισφέρουμε στον σκοπό αυτό μέχρι κάποια στιγμή, να πάψουμε να έχουμε λόγο ύπαρξης.
